De boeren voerden de laatste weken actie. Zij kunnen nauwelijks het hoofd boven water houden. Te veel regeltjes en administratieve verplichtingen maken dat zij nauwelijks nog de tijd vinden om hun echte werk te doen, nl. het land bewerken en hun dieren verzorgen.
Wij hebben ons zelden zo solidair gevoeld. Ook de verzorgingssector wordt in de wurg-greep genomen door verplichtingen die de zorgkwaliteit niet ten goede komen. De laatste maanden hielden wij ons bezig met de nieuwe klokkenluiderswetgeving en een digitale tool waarin wij alle opleidingsuren en -dagen van onze medewerkers moeten registreren.
Onze bewindvoerders moeten alle uitgaven ingeven via het CRBP, het Centraal Register voor Bescherming van Personen. Oude manieren van werken worden ineens overboord gegooid. Nieuwe systemen dienen zich aan, maar ze werken (nog) niet, of ze bieden geen antwoord op veel gestelde vragen.
Was er destijds geen minister, Van ‘Quick’-enborne of zo? De minister die van administratieve vereenvoudiging zijn levensdoel ging maken? Intussen moeten wij met almaar minder personeel, door de toenemende ‘arbeidskrapte’, het werk goed blijven doen. Tegelijkertijd is er een administratief apparaat dat ons meer en meer afleidt van de essentie. Stop!
Wanneer kunnen wij onze tractoren inzetten?
Mario Vanhaeren
